SPOTKANIE 17 

FOTOGRAFIA ANALOGOWA

 

-fotografia w której nośnikiem obrazu są chemiczne materiały światłoczułe (filmy, błony, płyty, papiery itp.). W fotografii tradycyjnej dominuje fotografia srebrowa, czyli fotografia oparta na światłoczułych halogenkach srebra. Do fotografii tradycyjnej zaliczają się też szlachetne techniki fotograficzne wykorzystujące światłoczułe właściwości chromianów.

  Fotografia tradycyjna ma wiele zalet w porównaniu z fotografią cyfrową. Na przykład dla fotografii tradycyjnej na nośnikach srebrowych, wciąż zaletą pozostaje rozdzielczość, nawet przy użyciu małego formatu. Dla przykładu, negatyw Fomapan Creative 200 według danych producenta ^[1] osiąga zdolność rozdzielczą na poziomie 110 linii/mm. Oznaczałoby to przybliżony ekwiwalent 12 100 pkt obrazu na mm² filmu. Przy rozmiarze klatki 36x24mm oznacza to w przybliżeniu 10 454 400 pkt obrazu. Przewyższa to zdolność rozdzielczą większości współczesnych aparatów cyfrowych, zwłaszcza że producenci tych ostatnich używają oznaczenia (w Megapikselach) pomijając fakt, że aparaty te używają filtrów Bayera. Mamy także -nawet w najtańszych modelach aparatów "tradycyjnych" - do czynienia z większym obszarem światłoczułym (w aparatach cyfrowych odpowiednik to "sensor pełnoklatkowy", dostępny tylko w profesjonalnych modelach). Dla filmu w średnim formacie, moglibyśmy mówić o 43 560 000 pkt (43 MPix). Istnieją także materiały o większej rozdzielczości, np. filmy Ilford.